شما درباره ازدواج زمان دار از دید و بعد آشنایی قبل ازدواج میگید ولی من از بعد دیگش میگم. اینکه بعضی به صرف اینکه اسلام گفته و اینکه گناه نکنیم حالا دو روز با یکی باشم و فردا با یه صیغه ی دیگه با یکی دیگه من اینو قبول ندارم.آخه چرا اسلام اینو گذاشته که آقایون ازش استفاده کنن و امروز با یکی و فردا با یکی دیگه یا اینکه بعضی پسرا که الان امکان ازدواج ندارن برای اینکه به لذت برسن دختری رو در ازدواج زماندار می ذارن و وقتی حالشو بردن میرن و دیگه پشتشونو نگاه نمیکنن!! نمیکنن حداقل بعد از ایجاد رابطه اون دختر رو به عقد دائم خودشون در بیارند
اینا خیلی بی انصافیه و در ذهن من جا نمیشه.
----------------------------------------------------------------
اینجا جای دفاع از قانون است نه محاکمه مجرمان سوء استفاده کننده از قانون. متاسفانه گاهی قانون برای مردم خوب تبیین نمی شود و متاسفانه برخی از قانون سوء استفاده می کنند و در مجموع تصویر بدی در ذهن عموم مردم ایجاد می شود. من منکر سوء استفاده از قوانین اسلام و تفسیرهای یک جانبه نیستم اما از شما می خواهم دقایقی با من همراه شوید.
لباس من و جایگاه من لباس و جایگاه دفاع از قانون است. لباسم لباس دفاع از اسلام است نه ارگان ها و افراد و نهادهای متولی امور دینی. من وکیل مدافع اسلام هستم. اسلام کاریکاتوری یا بهتر است بگوییم مسلمانان کاریکاتوری هر بلایی که می خواهند بر سر اسلام می آورند و همه اعمال خود را به نام اسلام تمام می کنند.
در آغاز کلام ، هر دو طرف قبول داریم که منظور ما از ازدواج زمان دار و مصادیق آن و سوء استفاده های خواسته و ناخواسته از این قانون همه در دایره کسانی است که اسلام را به عنوان یک سبک زندگی قبول کرده اند. اما کسی که الله و اسلام و قوانینش را قبول ندارد و هر عملی از او سر می زند و در یک کلام هر جایی و لاقید است ، مورد نظر ما نیست. متاسفانه بسیار اتفاق می افتد که اعمال هرزه ها و هرجایی ها به پای قانون متعالی و مترقی اسلام نوشته می شود.
از شما یک سوال دارم: آیا در ازدواج های دائم اتفاق نمی افتد که مردی همسر و خانواده خود را رها کند و آنها را بدون سرپرست گذاشته به دنبال عشق و حال خودش برود؟ اگر جامعه را خوب رصد کنیم این اتفاق در هر دو نوع از ازدواج رخ می دهد ولی به علت کوتاه بودن مدت و زمان مند بودن ازدواج زمان دار ، این پدیده غیر اخلاقی بیشتر در این نوع از ازدواج رخ میدهد.
از طرف دیگر ما نباید بین ازدواج مخفی و ازدواج علنی خلط کرده آن را با ازدواج دائم و زمان دار یکی بدانیم. هر کدام از دو نوع ازدواج بسته به شرایط دو نفر می تواند علنی یا مخفی باشند. وما ازدواج زمان دار مخفی نیست تا گمان شود تبعات آن برای افراد بیشتر است. البته فراموش نکنیم که گاهی ازدواج مخفی برای گروهی مناسب تر است تا ازدواج علنی!
حکایت تبلیغی: در حرم امام رضا نشسته بودم که زن و مرد میان سالی پیشم آمدند. فکر میکنم حدود چهل سال را داشتند. همسر آن بانو چند سال قبل فوت کرده بود و تنها ، بچه های یتیمش را بزرگ می کرد. به خاطر فضای بد مذهبی های کشور ما جرات نمی کرد ازدواج کند. البته به نظرم خواستگار هم نداشت. او از طرف نیازهای روحی و عاطفی و جنسی اش و از طرف بچه هایش حتما در فشار بود. مرد همراهش که از آشنایان او بود از او برای یک سال خواستگاری کرده بود. اگر شما خنده با نشاط آن زن را می دیدید با من هم نظر می شدید که بهترین راه برای این زن و برای خارج شدن از این فشار و خستگی های زندگی ، این محرمیت زمان داراست. کاش مشاهده می کردید که آن شب و در حرم مطهر رضوی و با انشای عقد ازدواج زمان دار بین آن دو نفر ، چه فرحی در چهره آنان پخش شد.
ما نباید یک طرفه به قاضی برویم.
راه کار بهتر به نظر شما برای این بانوی فداکار چیست؟ زنی که بچه های شوهر مرحومش را به زحمت نگه داشته و حالا به خاطر بچه ها ، کسی به خواستگاری او نیامده و تنها مانده است. واقعا گناهش چیست؟ اگر سال بعد این خانوم همین مرد یا مرد دیگری را برای تنهایی ها و نیازهایش انتخاب کند مجرم است؟ چرا او باید تنها باشد؟
همین بانوان محترم و با آبرو هستند که با رعایت کامل مسائل شرعی و اخلاقی و بهداشتی موضوع حکم ازدواج زمان دار هستند و اسلام این حکم را برای رفع نیاز آنان وضع کرده است.تکرار می کنم که مقصود ما دخترکان کاسب و هرجایی و مسافران ماشین های گران قیمت گوشه خیابان های شمال شهر نیست. ازدواج زمان دار یک قانون مهم دارد و آن التزام به قوانین اسلام نظیر محرم و نامحرم و عده است. که طبق آن زن فقط در اختیار یک مرد است و در تمام این مدت که مثلا یک سال است زن پایبند شوهرش خواهند بود و بعد از این مدت نیز عده گرفته و با کسی نیست. بیشتر مصادیق ازدواج زمان دار اگر فرض شناخت قبل از ازدواج طبق خواسته شما در متن سوال مطرح نباشد ، برای ن مطلقه و شوهر مرده است چون طبق نظر اکثر مراجع عظام تقلید دختر را بدون اذن ولی شرعی اش نمی توان عقد کرد.
فراموش نکنیم که اگر این ن طلاق داده شده یا شوهر مرده خوش شانس باشند بعد از جدایی یا وفات همسرشان حتما ازدواج میکنند اما اگر توفیق همراهشان نباشد یا مایل به ازدواج نباشند باید ما بقی عمر را تنها بمانند. یک نگاه به اطرافتان بیاندازید به چند نمونه بر می خورید.
در میان مردان مجرد و تنها یا متاهل ، خیلی ها نیازهایشان را با ارتباط با این گزینه ها رفع می کنند و البته در این خیابان های کثیف و هرج و مرج اخلاقی خیلی ها مراعات مسائل شرعی و اخلاقی را نمی کنند اما به خاطر یک بی نماز که در مسجد را نمی بندند. اسلام حساب تمام امور را کرده است و این حکم را وضع نموده. باور کنید اگر همین یک حکم اسلام اجرا بشود هیچ جوانی به و لواط و همجنس بازی و خودیی مبتلا نمی شود حتی اگر صد سال ازدواج دائم نکند. علاوه بر این به خاطر اجرای عده بعد از ازدواج زمان دار که مدت آن دو قرع یا دو عادت ماهیانه است این ن به ازدواجی با زمان کوتاه راضی نخواهند شد و این حکم به ایجاد پیوندی طولانی تر کمک می کند. عده گرفتن خود نشانه ایست که میان ن بدکاره با ن مومن فرق ایجاد می کند. در نظریه ازدواج زمان دار که زمان شرط عقد است مصادیق شرعی آن مثل حکایت بالا ، حداقل چند ماهه ، یک ساله یا بیشتر زمان قید می کنند.
خاطره تبلیغی: در مترو بودم که مرد موقر و خوش پوشی از ازدواج زمان دارش سوالی پرسید. سوالش درباره سرپرستی دخترهای آن بانو بود. درباره جهیزیه و عروس کردن دختران آن بانو سوال داشت. می خواست بداند آیا می تواند به عنوان پدر در امر ازدواجشان دخالت یا بهتر بگویم کمک کند؟ و آیا وظیفه ای در قبال ازدواج آن دخترهای بی سرپرست در مراسم عقدشان یا جهیزیه شان دارد ؟ او در واقع دو خانواده را سرپرستی می کرد ؛ هم در عاطفه و هم در امور مالی و اقتصادی. چنین مردانی اهل خیانت یا هرزه گری نیستند چون سایه شان بر سر آنان پهن است.
در صورت نبودن این قانون یا حکم ، مردان پاک دامن و یوسف خصال نمی شوند. شهوت مردان و نیازهای عاطفی ن برقرار است. فقط سخن در قانون مند بودن این روابط یا یله و رها بودن این روابط است! نمونه یله و رهای این روابط غرب است. ما نمی خواهیم غربی شویم چون مسلما زن در آن الگو تنهاتر و افسرده تر است.
اما اینکه فرمودید چرا مرد زن را برای مدت بیشتر یا برای همیشه عقد نمی کند یا بعد از پایان مدت محرمیت می رود و پشتش را هم نگاه نمی کند این بستگی به خود افراد دارد. نمی توان با اجبار مردم را اام کرد که همسر خود را نگه دارید. این قانون صرفا برای نظام مند کردن روابط جاری و ساری بین افراد اجتماع است. قانونی که نبودنش مضرات بیشتری دارد.
مرد و زن به صورت طبیعی به هم نیاز دارند و در می آمیزند پس نمی توان گفت با بودن این قانون و به علت وجود این قانون کسی از آن سوء استفاده می کند چون زن است که در پناه این قانون پاک دامنی می کند و فرزندش به آن مرد ملحق شده و مرد ، تمام عواقب فرزنددار شدن و هزینه هایش و نفقه فرزند را می پذیرد چون فرزند احتمالی برای هر دوی آنهاست نه فقط زن.
نمی توان یک قانون را خط زد اما به جای آن قانون ، قانون بهتری ننوشت.
● ح سین عالمی
درباره این سایت